Keirofobie of angst voor de kapper
Na een bezoek aan ons geen last meer van onderstaande:
Terwijl sommige mensen er naar uitzien om hun kapper voor een knipbeurt, behandeling of styling te bezoeken, zijn er ook andere mensen die tegen deze bezoeken met angst en beven opzien. Voor sommigen is het bezoeken van de kapsalon een onderneming die onrust en angst kan oproepen, en soms zelfs zo erg dat enkele mensen het haar knippen liefst maar vermijden. De angst voor het haar knippen, onder deskundigen beter bekend als keirofobie, kan het zelfvertrouwen, het zelfbeeld en het uiterlijk ernstig beïnvloeden.
Waarom zijn sommige mensen toch bang voor een eenvoudige knipbeurt? We hebben allemaal wel eens kleine kinderen zien huilen als zij voor de eerste keer geknipt worden. Is een keirofobie niets anders dan een volwassen versie van deze angst? Het antwoord op deze vraag blijkt echter niet zo eenvoudig.
Waaruit bestaat angst voor de kapper?
Een kappers fobie is slechts een vorm van de vele fobieën die er bestaan. Andere fobieën zouden te maken kunnen hebben met angst voor naalden, tandartsen en vliegen. Volgens het Nationaal Instituut voor de Geestelijke Volksgezondheid in de Verenigde Staten lijden meer dan 6,3 miljoen Amerikaanse volwassenen aan een of andere fobie. In Europa uitgevoerd onderzoek geeft aan dat elk jaar 12% van alle Europeanen aan een of andere fobie zou lijden. In Nederland lag dit cijfer op 12,4%.Vrouwen blijken twee keer zo ontvankelijk voor het lijden aan een angststoornis dan mannen.
Ook al zullen veel mensen toegeven in bepaalde gevallen aan dit soort angsten te lijden, dan hoeft dit nog niet persé een fobie te zijn. Met een fobie gaat meer dan alleen angst gepaard. Een angst mag pas een fobie genoemd worden als de angst voor een object of situatie buitengewoon is en dergelijke vormen aanneemt dat het ernstige onrust veroorzaakt en vermijding van het object of situatie tot gevolg heeft, waardoor het de kwaliteit van het leven van de persoon in kwestie negatief beïnvloedt.
Bij het vaststellen, of het stellen van de diagnose van een fobie verwijzen artsen en psychologen in Nederland naar de Multidisciplinaire Richtlijn Angststoornissen, waarin de symptomen en de diagnostische criteria voor alle stoornissen die binnen de Geestelijke Gezondheidszorg vallen zijn opgetekend door de Landelijke Stuurgroep Multidisciplinaire Richtlijn Ontwikkeling in de Geestelijke Gezondheidszorg. Om bij een patiënt een fobie vast te kunnen stellen, kijkt de arts of psycholoog of er sprake is van:
• Intense en voortdurende angst voor een object of een situatie
• Ernstige onderbreking van het normale functioneren, zoals thuis, op het werk, op
school, of in sociale contacten als een direct gevolg van de angst of het vermijden
van het object of de situatie die deze angst oproept.
• Het ondervinden van directe angst wanneer de persoon in kwestie met het object
of de situatie geconfronteerd wordt. Deze angst zou in enkele gevallen kunnen
escaleren tot een paniek aanval.
Wat veroorzaakt een kappers fobie?
Maar waarom zijn dergelijke angsten zo hardnekkig, zelfs als men weet dat het negatieve gevolgen heeft? Een mannelijke lijder aan kappers fobie rapporteerde schaamte te voelen en zich belachelijk te voelen door vreemdelingen die hem regelmatig voor een vrouw aanzagen vanwege zijn lange haar. Uiteindelijke leerde hij zich goed te voelen over zijn lange haar, maar was niet in staat om zijn angst voor het haren knippen te overwinnen.
In sommige gevallen is een fobie voor de kapper terug te voeren naar een eerdere slechte ervaring. Iemand met een kappers fobie zou bijvoorbeeld intense angst gevoeld kunnen hebben tijdens de eerste knipbeurt in de kindertijd. Vanwege deze mogelijkheid is het van het grootste belang dat ouders alles in het werk stellen om de knipbeurt voor kinderen een prettige ervaring te maken.
“Voor mij heeft het alles te maken met die scherpe scheermessen die zo vlak langs je hoofd gaan. En dan is er ook nog dat moment waarop mensen naar nieuwe kapsels staren en je zelfs belachelijk maken!” schreef een commentator op een website. Deze verklaring legt de vinger op twee verschillende mogelijke oorzaken van een kappers fobie. Een angst voor scherpe messen is een andere vorm van specifieke fobieën en zou heel goed de reden kunnen zijn waarom sommige mensen bang zijn voor het haren knippen. De angst dat andere mensen zullen lachen of je nieuwe kapsel belachelijk zullen maken, kan gerelateerd zijn aan een sociale fobie, dat alles te maken heeft met de angst of onrust in sociale situaties waar de persoon door anderen beoordeeld kan worden.
In deze gevallen zou de kappers fobie een teken van een groter probleem kunnen zijn. Als het probleem toe te schrijven is aan de angst voor sociale beoordeling, dan zou de persoon in kwestie kunnen lijden aan een sociale fobie. Om ernstige verstoring van de sociale contacten en andere aspecten van het dagelijkse leven te voorkomen, zouden deze mensen hulp moeten inroepen van een erkende professional op het gebied van de geestelijke gezondheidszorg.
Hoe worden kappers fobieën behandeld?
Er zijn verschillende behandelwijzen mogelijk die met succes toegepast kunnen worden om een fobie voor de kapper te behandelen. Een van de meeste toegepaste behandelingen omvat de cognitieve, of waarneembare, gedragstherapie. Het waarneembare deel van deze behandeltechniek richt zich op het veranderen van het denkpatroon van de persoon met betrekking tot kapsels om de persoon op die manier te helpen ze in een wat positiever daglicht te zien.
Het gedragscomponent van deze therapeutische behandeling draait om de wijze waarop mensen zullen reageren wanneer zij met het object of de situatie geconfronteerd worden. Meestal gebeurt dit door een zeer geleidelijk opbouwende en begeleide blootstelling. In dit geval zou de therapeut met de behandeling kunnen beginnen door de persoon een tijdschrift over kapsels te laten lezen. Vervolgens zou de persoon in kwestie kunnen worden gevraagd om hulpmiddelen te hanteren die de kapper ook gebruikt, zoals scharen, scheermessen, borstels en kammen. Hierop volgend zou de persoon in kwestie een tijdje in een kapsalon kunnen doorbrengen waarbij enkel gekeken wordt naar mensen die door de salon behandeld worden. De laatste stap in deze behandeling zou dan bestaan uit het zelf laten knippen en behandelen van het haar zonder hierbij overmatige angst of irritatie te ondervinden.
Terwijl de meeste van ons in positieve zin opgewonden zijn over het krijgen van een nieuw kapsel, zo vinden andere mensen deze hele ervaring niets minder dan ondraaglijk. Diegenen die aan een kappers fobie lijden, kunnen toegang zoeken tot hulpmiddelen of hun eigen technieken ontwikkelen om met dit soort fobieën om te gaan. Het leren om zich over de angst voor de kapper heen te zetten kan een persoon helpen zijn zelfvertrouwen, zelfbeeld en voorkomen weer te hervinden.
Terwijl sommige mensen er naar uitzien om hun kapper voor een knipbeurt, behandeling of styling te bezoeken, zijn er ook andere mensen die tegen deze bezoeken met angst en beven opzien. Voor sommigen is het bezoeken van de kapsalon een onderneming die onrust en angst kan oproepen, en soms zelfs zo erg dat enkele mensen het haar knippen liefst maar vermijden. De angst voor het haar knippen, onder deskundigen beter bekend als keirofobie, kan het zelfvertrouwen, het zelfbeeld en het uiterlijk ernstig beïnvloeden.
Waarom zijn sommige mensen toch bang voor een eenvoudige knipbeurt? We hebben allemaal wel eens kleine kinderen zien huilen als zij voor de eerste keer geknipt worden. Is een keirofobie niets anders dan een volwassen versie van deze angst? Het antwoord op deze vraag blijkt echter niet zo eenvoudig.
Waaruit bestaat angst voor de kapper?
Een kappers fobie is slechts een vorm van de vele fobieën die er bestaan. Andere fobieën zouden te maken kunnen hebben met angst voor naalden, tandartsen en vliegen. Volgens het Nationaal Instituut voor de Geestelijke Volksgezondheid in de Verenigde Staten lijden meer dan 6,3 miljoen Amerikaanse volwassenen aan een of andere fobie. In Europa uitgevoerd onderzoek geeft aan dat elk jaar 12% van alle Europeanen aan een of andere fobie zou lijden. In Nederland lag dit cijfer op 12,4%.Vrouwen blijken twee keer zo ontvankelijk voor het lijden aan een angststoornis dan mannen.
Ook al zullen veel mensen toegeven in bepaalde gevallen aan dit soort angsten te lijden, dan hoeft dit nog niet persé een fobie te zijn. Met een fobie gaat meer dan alleen angst gepaard. Een angst mag pas een fobie genoemd worden als de angst voor een object of situatie buitengewoon is en dergelijke vormen aanneemt dat het ernstige onrust veroorzaakt en vermijding van het object of situatie tot gevolg heeft, waardoor het de kwaliteit van het leven van de persoon in kwestie negatief beïnvloedt.
Bij het vaststellen, of het stellen van de diagnose van een fobie verwijzen artsen en psychologen in Nederland naar de Multidisciplinaire Richtlijn Angststoornissen, waarin de symptomen en de diagnostische criteria voor alle stoornissen die binnen de Geestelijke Gezondheidszorg vallen zijn opgetekend door de Landelijke Stuurgroep Multidisciplinaire Richtlijn Ontwikkeling in de Geestelijke Gezondheidszorg. Om bij een patiënt een fobie vast te kunnen stellen, kijkt de arts of psycholoog of er sprake is van:
• Intense en voortdurende angst voor een object of een situatie
• Ernstige onderbreking van het normale functioneren, zoals thuis, op het werk, op
school, of in sociale contacten als een direct gevolg van de angst of het vermijden
van het object of de situatie die deze angst oproept.
• Het ondervinden van directe angst wanneer de persoon in kwestie met het object
of de situatie geconfronteerd wordt. Deze angst zou in enkele gevallen kunnen
escaleren tot een paniek aanval.
Wat veroorzaakt een kappers fobie?
Maar waarom zijn dergelijke angsten zo hardnekkig, zelfs als men weet dat het negatieve gevolgen heeft? Een mannelijke lijder aan kappers fobie rapporteerde schaamte te voelen en zich belachelijk te voelen door vreemdelingen die hem regelmatig voor een vrouw aanzagen vanwege zijn lange haar. Uiteindelijke leerde hij zich goed te voelen over zijn lange haar, maar was niet in staat om zijn angst voor het haren knippen te overwinnen.
In sommige gevallen is een fobie voor de kapper terug te voeren naar een eerdere slechte ervaring. Iemand met een kappers fobie zou bijvoorbeeld intense angst gevoeld kunnen hebben tijdens de eerste knipbeurt in de kindertijd. Vanwege deze mogelijkheid is het van het grootste belang dat ouders alles in het werk stellen om de knipbeurt voor kinderen een prettige ervaring te maken.
“Voor mij heeft het alles te maken met die scherpe scheermessen die zo vlak langs je hoofd gaan. En dan is er ook nog dat moment waarop mensen naar nieuwe kapsels staren en je zelfs belachelijk maken!” schreef een commentator op een website. Deze verklaring legt de vinger op twee verschillende mogelijke oorzaken van een kappers fobie. Een angst voor scherpe messen is een andere vorm van specifieke fobieën en zou heel goed de reden kunnen zijn waarom sommige mensen bang zijn voor het haren knippen. De angst dat andere mensen zullen lachen of je nieuwe kapsel belachelijk zullen maken, kan gerelateerd zijn aan een sociale fobie, dat alles te maken heeft met de angst of onrust in sociale situaties waar de persoon door anderen beoordeeld kan worden.
In deze gevallen zou de kappers fobie een teken van een groter probleem kunnen zijn. Als het probleem toe te schrijven is aan de angst voor sociale beoordeling, dan zou de persoon in kwestie kunnen lijden aan een sociale fobie. Om ernstige verstoring van de sociale contacten en andere aspecten van het dagelijkse leven te voorkomen, zouden deze mensen hulp moeten inroepen van een erkende professional op het gebied van de geestelijke gezondheidszorg.
Hoe worden kappers fobieën behandeld?
Er zijn verschillende behandelwijzen mogelijk die met succes toegepast kunnen worden om een fobie voor de kapper te behandelen. Een van de meeste toegepaste behandelingen omvat de cognitieve, of waarneembare, gedragstherapie. Het waarneembare deel van deze behandeltechniek richt zich op het veranderen van het denkpatroon van de persoon met betrekking tot kapsels om de persoon op die manier te helpen ze in een wat positiever daglicht te zien.
Het gedragscomponent van deze therapeutische behandeling draait om de wijze waarop mensen zullen reageren wanneer zij met het object of de situatie geconfronteerd worden. Meestal gebeurt dit door een zeer geleidelijk opbouwende en begeleide blootstelling. In dit geval zou de therapeut met de behandeling kunnen beginnen door de persoon een tijdschrift over kapsels te laten lezen. Vervolgens zou de persoon in kwestie kunnen worden gevraagd om hulpmiddelen te hanteren die de kapper ook gebruikt, zoals scharen, scheermessen, borstels en kammen. Hierop volgend zou de persoon in kwestie een tijdje in een kapsalon kunnen doorbrengen waarbij enkel gekeken wordt naar mensen die door de salon behandeld worden. De laatste stap in deze behandeling zou dan bestaan uit het zelf laten knippen en behandelen van het haar zonder hierbij overmatige angst of irritatie te ondervinden.
Terwijl de meeste van ons in positieve zin opgewonden zijn over het krijgen van een nieuw kapsel, zo vinden andere mensen deze hele ervaring niets minder dan ondraaglijk. Diegenen die aan een kappers fobie lijden, kunnen toegang zoeken tot hulpmiddelen of hun eigen technieken ontwikkelen om met dit soort fobieën om te gaan. Het leren om zich over de angst voor de kapper heen te zetten kan een persoon helpen zijn zelfvertrouwen, zelfbeeld en voorkomen weer te hervinden.
posted by Richard Witsiers at 12:20 a.m.
1 comments
